Bir veda daha eklendi bu gece mazime.

Bir olmayışı daha sindirdim yüreğime.

Yalnızlığıma kucak açtım,

Hiç gitmeyecek yegâne sevgilime.


İnancımı yitirdim bu gece umutlara.

Mecalim kalmadı yürümeye yarınlara.

Sadece kendimden kaçtım,

Yolumsa kısırdı, hep çıktı yalanlara.


Yanıldım, dost bildim kendime insanlığı.

Her seferinde de tattım buruk yalınlığı.

Gecelere ve kaosa daldım,

Ve ben çok sevdim bu karanlığı.


Bahar geldi, çiçek açtı tomurcuklarım.

Hazan geldi, sarardı yapraklarım.

Günlere hüzünler saçtım,

Kök verdiler, gölgelerine saklandım.


Bir anlamı kalmadı artık sonranın.

Belkileri bitmedi solmuş anıların.

Sonu yok bunun anladım,

Anlamını yitirmiş sessiz çığlıkların.