Güneşin ilk ışıkları sıçrarken yeryüzüne

Yalnızlığımı selamlıyorum

İtilildiğim her yerden

Sığamadığım her yerden

Gidebildiğim tek yer olan yalnızlığımı

Sevmek zorunda kaldığım

Sonunda beni dinleyen

Anlayan tek yer olan yalnızlığımı


Arkadaş edindim her gün karşılıklı içiyoruz

İkimiz de yalnızız masada yer yok

İkimizde kalabalığız yalnızlığımızda

Uzadıkça uzuyor sustuklarımız


Korkmama gerek yok zaten selamladığım şey kendi ürettiğim şey

Sevgiye ihtiyacım yok zaten sığındığım şey kendimden

Dosta ihtiyacım zaten dost da yok bu alemde

Sen,yalnızlığım

Senin yerin apayrı

Sensiz ben n'apardım

Bu yalnızlıkla...