YATILI

Yazmak kadar basit bir eylem alıkoyuyirsa sizi ölümden muhakkak daha çok yazmalısınız. Yazmak için basit bir eylem diyorum evet. Sizi hayatta tutan şey basit bir eylem sadece. Düşüncelerinizden anlayabiliyorum ki (tam olarak anlayamam tabi) basit bir insan değilsiniz. Eğer sizi bu basit eylem hayatta tutuyorsa yaşamdaki hakikati gördüğünüzde, anladığınızda yaşamak için daha çok çırpınacaksınız eminim. Ölüm boşuna bir yaşama meydan okumaktır benim nazarımda bunu da basit bir insan yapamaz. İyi çalışan , çok çalışan bir zihnin yaşamda karşılığını alması gerekir. Bunun karşılığı ise hiçbir zaman insan oğlundan gelmez. Kimsenin bize böyle bir vaadi yoktur çünkü. Karşılık olmadığınız yaşam için kimseyi suçlamayın. Belki bu insan ne saçmalıyor diyeceksiniz haklısınız diyebilirsiniz. Size tek söylemek istediğim bir şey var benim tanrımın bana vaatleri var ve kendisinden başka hickimse için beklentiye girmemi istemiyor. Her yaşadığım olayda onu gormemi istiyor. Tek muhatabım kendisi olmalı. Bunu biraz korkarak, çokça severek ve derin bir saygıyla yapmamı istiyor. Yapabiliyor muyum tam anlamıyla hayır ben zaten kusurlu bir yaratığım. Her şeyi kusursuzca yapamam sizi kusursuzca anlayamam mesela. Deneyebilirim sadece sizin yazdıklarınızdan sizi anlamaya çalışabilirim. Siz de benim tanrımın yazdıklarını anlamaya çalışın noksan anlayacağınızdan eminim. Emin olduğum bir diğer şey ise ölümü yine çok isteyecek ancak ona kavuşmak için isteyeceksiniz. Çünkü sizi kusursuz anlayacak tek varlık diğer bütün varlıkları yaratan en üstün varlıktır.

Ütopiktir. Ben de bunu anlatmaya çalışıyorum aslında. Kendimizi ne kadar anlatmaya çalışırsak çalışalım insanların algılayabilidiği kadarız. Bu yüzden anlaşılmayı da anlamayı da beklememliyiz. Zaten beklenecek bir anlam da yok ortada.

Yazmak konusuna gelirsek, ben ne tanınmak için ne de anlaşılmak için yazıyorum;

Yazmazsam aniden ölürüm,
Yazmaksa sündürülmesidir ölümün.

Kendiniz bile kendinizi tanımıyorken, her gün yeni bir size uyanıyorken insanlardan sizi anlayıp, tanımlarını beklemek sizce de ütapik bir fikir değil midir? Hem bu kadar tanınmak istenmiyorken yazmak neden? Yazıyorsanız hala bir yerde anlaşılmak istiyorsunuzdur. Bana kendim için yazıyorum demeyin zira kendim için yazdığım tüm satırlar bir gün atılacak defterler arasında kilitli.

Neden insanların zihninde esir bir fikir olayım, unutulmak varken özgürce. Üstelik hatırlanan "Ben" Yalnızca bir tasarımdan ibaretken. Hatrımızdaki tüm insanlar birer tasarımıdır sınırlı zihnimizin. Ölürken bile özgürce ölemeyiz insanların kafasındaki "Biz" Ölürüz. Tümüyle unutulmayan insan nasıl yeni biri olabilir ki hem? Yalan yanlış hatırlanmaktansa, yarım yamalak anlaşılmaktansa, tümüyle unutulmayı ve hiç anlaşılmamayı tercih etmek daha iyi değil midir?

Herkes bu kadar hatırlanmak isterken neden?