Mutlu Anılar Hüzünlü Zamanlar Yaratır…

Kaldığımız yerden devam edelim bakalım elimde N’nin aldığı kolye önümde sigara yanıp sönerken söz vermiştim ona bırakıcam ileride diye sigarayla son 24 saatim artık.

O bana yapmıştı aynısını empati kurmamı istemiş ve de istediği olmuştu yaptığım şakanın ne kadar kötü olduğunu ama çabuk geçtik bunu. Güzel zamanlar başlamıştı artık artık her ne kadar daha önce bir daha sevmiceme,aşık olmicama , güvenmiceme dair kendime binlerce kez söz versemde tutamadım sözlerimi uzun bir kılın ardından açan ilk çiçekti o benim için ona hiç çiçek veremedim zira ne ben nede N çiçeklerin koparılmasından hoşlanmazdık ama N ye çiçek veremediğim için içimde büyük bir pişmanlık var zira ne ben daha önce birine çiçek vermiştim nede o birinden çiçek almıştı sözüm olsun bu hayatta yapıcam son şeyde olsa sana o çiçeği vericem minik martım dağıtıyorum hep konuyu konu ne onuda bilmiyorum ya ne kelimeleri doğru yazabiliyorum nede akışı kontrol edebiliyorum sadece yazıyorum içimden geldiği gibi neyse;
7/24 beraberdik artık N yle ayın ışığı altında son gördüğüm güneşin ilk sıcaklığında ilk gördüğüm dü benim için herşeyden çok daha değerli bu N bin burda bahsedemicem çok fazla sorunu vardı öyle sorunlardaki bunlar yüzünden o neşeli Ümit dolu kadın gider yerine savaşta mağlup edilmiş bir komutanın ümitsizliği belirirdi çehresinde o anlar benim için kıyamet anlarıydı sevdiğim kadının sorunlarını çözemiyor uğraşıyordum yada ben uğraştığımı sanıyordum anlaşılan ona göre yaptığım şeyler yetersizmiş neyse ona Ümit vermekten başka bir şey gelmiyordu elimden parayla çok fazla parayla halledilecek şeylerdi ikimiznde bu gücü yoktu ama sözüm olsun ilk milyonumu kazandığımda sorununu çözücüm senin minik martım şuanda yaptığım herşey hala senin için zaman alıcak belki yıllar sürücek ama sorununu kökünden çözücem tek isteğim dayanman sadece hayatın senin karşına koyduğu zorluklara dayan sen istemesende başarıcam bunu geri dönmen için yapmicam bu yazıyı okumanıda beklemiyorum nerden denk geliceksinki buna ben seni sensiz yaşamayı öğrendim sevgilim…

Gerçekten dağıtınca fena dağıtıyorum :) biz en iyisi devam edelim nerde kalmıştık heh buldum oni :D mutluyduk ilk başlarda hemde çok en azından ben N ailesini özlüyordu gündüzleri sürekli babasından nefret eder geceleri onun hasretiyle gözleri dolardı teselli etmek bana düşüyordu az da olsa ferahlatıyordum içini ama benimkide candı onla ne kadar mutlu olsamda yeni insanlarla tanışmaktan kaçınmaya başladım eskiden önüme gelen biriyle bir anda samimiyet kurabilir saçma bir konu üzerinden uzun uzadıya konuşabilirdim canım almıyordu artık tek konuşmak istediğim N ydi oda yanımdaydı yani sorun yoktu onunla çok gezdik çok eğlendik aslında bu hikaye çok çok çok ama çok uzun arkadaşlar ama bahsedebiliceğim bi kaç şey yazdım sadece sonuç olarak ona yetmedim ve gitti beni arkasında bıraktı ve çok sevdiği o metropole gideli 23 gün oldu zaman hızlı geçiyor gibi geliyor insana ama acı çeken biri olarak birazda abartarak söyleyebilirimki her gün benim için bir yıla eşitti içime kapandım uzun süre evden çıkmadım ve şimdi bende nefret ettiğim o metropole gidiyorum başarıyı yakalamak için nasıl olucak bilmiyorum ama bunu birlikte görücez zira her gece buraya birşeyler karalamak niyetindeyim çünkü yazmak iyi geliyor gerçekten tavsiyem yazın ben yeni başladım eskiden deftere yazardım hala yazıyorum defter bittiğinde yakıp küllerini boğaza dökmek niyetim….