Uyumak

Bir dönem geceleri uyumamaya başladım, simülasyon gibi geceden sabaha varıyordu gün. Ben ise içimde hâlâ geceyi yaşıyordum. Günün en sakin vaktiydi, aklımdaki kaosa nispeten. Zamanla geceleri uyuyup gündüzleri aktif olmaya başlamıştım. Son zamanlarda yine içine çekiyor gece beni. Bu mükemmel zamanı hayat şartları gereği uyuyarak geçirecek olmak can sıkıcı. Elimde olsa hiç uyumazdım. Sorunlar varken uykuya kaçanlardan değilim, çok nadirdir. Düşünce sarhoşluğundan birkaç saat sızabilirsem ne mutlu. Yoksa aynı karmaşa. İç savaş. Rüyalar da olmasa tadı çıkmıyor.