Yol, yolcu yahut hanımeli

Yolculuk varmaktan güzel,
hayalinse senden.
Yol biter,
vardığına inandığın yerde.
Hayal,
denize nazır bir kentte,
sana hanımeli kokusuyla, uyanılan
bahar sabahı;
elle tutulamaz bilirsin,
gözle görülür güneş ve
his bile edilir onun tatlı bahar sıcağı,
tenle.

Yol sen,
hayalin, yanına yolluğunu dahi aldığın
bilinen en uzun yolculuk.
Bil yahut san ki,
yolluğum bitmedi
yolculuğum gibi.
Görece tabii,
güzel olan
bir müddetlik yolculuğumuz mu,
raf ömrü hayatla eş
hayaller mi?

Başlayan biter, yolluğum, yolculuğum...
Ama hanımeli kokan hayaller?