Zamanın esiri

Zamanın esiri olmuş kayıp ruhlar, hayat biraz çelişki bataklığı adı altında toplanmamış mı
Kurtulmaya yeltendikçe daha fazla batmıyor muyuz?
Cümlelerin sonunu getirme pahasına sürekli bilinmezlikten sıyrılma pahasına kendi sonumuzu getirmiyor muyuz ?
Bunlar sahici lakin bir o kadar hazin sonlar.
Hazinlik kimi zaman hazinemiz de olabiliyor, bana sorarsanız her birimiz kendi içimiz de bir cevheriz.
Kişi en iyi kendini kendin de bilir ve o cevherin ışıkları çoğu zaman sadece kendine parıldar, ışık saçar.
O kadar ender varlıklarız ki, her birimiz farklı yollarla besleniyoruz.
Kaçıyoruz, koşuyoruz, yürüyoruz ve de nihayetinde sürünüyoruz…
Acılarla yoğruluyoruz, acılarla dolup taşıyoruz, acılarla cevhere değer katıyoruz.
Fakat nihayetinde yaşarken çürümekte var.
Geçmişin leşi üzerimize kusuntularını bırakıyor, kendimizi o kadar kaptırıyoruz ki ölmeden çürümeye başlıyoruz, henüz yitip gitmeden kendimizi yitiriyoruz.
Acıya en derinden bağlıyız ama sıyrılmaktır maksadımız.