Bir sorunun başımdaki seyrinden anlıyorum,
bütün cevapların yetersizliğini
kaç yıldır nereye gidersem gideyim,
hep asil bir kaybedişe benziyorum
adımı...
"Bir zamanlar kediymişim ben Halûk. Sonra, herhalde kediler arasında işlenebilecek en büyük suçu işlemişim ki, dünyaya bir daha gelişimde insan olmak cezasın...
Kırılmaktan değil de kırmaktan… Parçalamaktan, zedelemekten, yaralı bırakmaktan… Olmayacağını yolun yarısına gelince anlamaktan… Geri dönememekten, ilerleyem...
tanrım, beni evimde yakaladı
evimi ateşe verip,
koynunda yaşayacağım sevgilim.
yıldızlar gibi uzanıyorum
kollarında kamburlaştır beni sevgilim
hatta
bi...
Aklına, güzel kalbine kul köle olduğum, ferah tut içini.
Yar olur yol olur, yer olur yurt olurum sana, istersen yok olur istersen yağmur olur yağarım sana...
Pis insan türünün çöp dolu kalbinin boş kutusuyduk, onlar döktü, biz izin verdik, izin vermemeliydik.
Yükleniyor...
İçeriğin sonu
Yüklenecek başka sayfa yok