Aynur

Kara kaplı bir kitabın kapağında

sıkıştığım bu zindan,

Demir parmaklıkların ıssız

yollarında kaybederken kendimi,

Renklerden sıyrılıp

karanlık

düşl...

Ufukta görüyorum gözlerini

Neden bana bakmıyorlar

Yarım bırakılmış bir sigara gibiyim

Öylece unutulmuş kalmış sönmemiş bile

Saçlarını görüyorum dalgalı n...

Nasıl ki kaybeder ruh şeklini,

Nefes dediğin nasıl ki,

Kaybeder kendinden dışarıda kendini?

Nasıl ki çok kısadır rüyalar?

Bir ömürdün sen bana.

Nasıl ki...

Çıplak ayaklarıyla basıyorlar kan karışmış toprağa 

Sabah pusunun ve çöpten yapılma plastiğin kokusu dolanıyor havada 

Gün doğmadan. Yani kafası karışıkken...

Hayat, sanırım insanın tutarsızlıklarıyla baş edebilme çabası.

Fütursuzca geçen günlere karşı koymak

Dur diyebilmek akıp giden zamana

Çekip kolundan tutabilmek

Yan yana yürüyebilmek 

Gerisinde kalmamak, ötesinde boğu...