Can BALCI
@bulutadam
Ben şiirin fütüristik yanlarını seviyorum. Belki de hiçbir zaman diliminde bulunduğum ana ait olduğumu hissedemediğim içindir. Evini arayan kaybolmuş bir çocuk gibiyim. Benim arayışım da bu. Bir ev, bir aile.
şu kaçak bakışlarımda yakalanıyorum sana
başından geçerken sokağının, sokak lambasının ışığında yakalanıyorum
gölgemi saklayamıyor gece
bu şehir sessizli...
Gri bir yol. Sağında ve solunda yola eşlik eden yaprakları sararmış ağaçlar. Kulağında depresif şarkılar çalıyor. Bulutlar gökyüzünün maviliğini kapatmış. Gr...
bir kader yazıp da kendini ne sanır Tanrı
yüceliğinden ödün veriyorken aşkım
küstahlığına milyonlarca ağızdan küfürler
tutun kendine bu defa sıkıca, ya...
çiçekler örtüp üstüne
sarmaşıklardan salıncaklar kurdu
bir buluttu avuçlarında taşıdığı
gülüşünün ardında sakladığı güneşti
çıkageldi bir elinde tütü...
çıkagelir bir gece ansızın ayrılık rüzgârları
söner ruhunun ışıkları
saf bir acı takip eder onu
yırtar kalbinin birkaç parçasını
ve kapıda bekleyen o...
kalbimi öldürdüğüm yer hâlâ aklımda
gülüşünü özledim, sonra güneşi
keşke gölgesine razı bir bulut olsaydım
yağmur olur yağar boşaltırdım kalbimi
unut...
sen ne getirdin bana yokluğundan?
bolcak kahkahalar ve sarhoşluklar mı?
dalıp gittiğin pencerende hangi çağrışımlar uyandı benim sarhoş gezdiğim saatlerimd...
Ansızın gelen bir sessizlikle başladı sonsuz yürüyüşümüz.
Hep ayrı yollara evrildi adımlarımız.
Dünyanın tüm kötülüğünden kaçtığım sığınaktı gözlerin.
Anı...
Yükleniyor...
İçeriğin sonu
Yüklenecek başka sayfa yok
