Caner COŞKUN

“Her acı zamanla geçmez
Her giden mutlaka dönmez
Her aşık bir gün affetmez
Kalbi artık çarpmayınca”

Sekizden dokuza seyrek ve ürkek adımlar

onlar ki zemheriden bir saz çalar

karlar, karlar, karlar...

kapalı yollar ve seferler iptal!

kırmızıdan maiye süz...

Evvelâ tarumar düşüncelerim ve hissettiklerim dışarıya çıkmak için ne zaman zorlasa göğsümü; ivedilikle kalemime sarılırdım. Bozuk el yazımla bu sarı sayfala...

Yaş yirmi. Denizler benimle, ormanlar benimle, çiçekler, doğa, birkaç arkadaş; biliyorum Tanrı da benimle. Ama onlar... Yoklar. O kadar çoğuz ama bir o kadar...

Bir buluta yükselirim,

İnsanın kinini ısırıklarıyla sorup çeken Anofelleri yağmur gibi salarım yeryüzüne,

Hepsi ölse de, bir tanesi bile kalsa kurtarabilir...