Cihan Toprak

Eğer bensem en iyi tanıyan kendimi,

Bensem dünyevi acılarımı içimde yaşayan,

Sen isen, özümü kalemim titrercesine yazdıran,

Maneviyat; yüreğinin acılarını...

Bilmezdin.

Mısralarımda dolaştığını

Yalnızlığın da ötesinde bir yerde olduğumu

Çaresizler mezarlığına, gömülü kelimelerimi

Bakışlarına sürgün düşen hisle...

Koparmadım

Takvim yaprakları

Gittiğin mevsimde kaldı

Şubat kışı, solgun soğuk tenim

Tüten bacalara dalmış gözlerim

Karların kaderini yaşarken içim

Guru...