Taha MUTLU

makinenin çarkına sıkışıyor sözcüklerim

beceriksiz bir ressamın titreyen eliyim

mor çerçevenin altındaki mavi çığlık

duvarın alnındaki çivi

hepsi, hepsi ...

Bir hakkı gasp etmiş gibi yürüdükçe sallanıyor şapkasının püskülü. Sorsan bahtiyar bir kabadayıdır, sokakları mesken tutmuş. Yine de ödün vermez gençliğinin ...

Pencereleri kapanmış, perdeleri çekilmiş o dağınık ve rutubet kokan düşüncelerin kapısını uzun mu uzun bir koridordan geçip açmayı neden her seferinde erteli...

Zamanın durduğu, suların mavi aktığı, güneşin sevgi yaydığı bir köyde kitapla beslenen yaşlı bir adam yaşarmış. Ve okumadan başladığı günü, günden saymazmış....