Şehirler geçiyor önümden.
Yolları uzaklara çağıran sokaklar...
Eski bir tramvaydayım.
Biletlerim kesilmemiş hayattan.
Rüzgarlar vuruyor ıslak pencerelere...
Geceyle de arayı açtık,
Artık yüreği dindirmez oldu.
Kendimizle başbaşa esir kaldık,
Sığınılan uyku bile varılmaz oldu.
Unutulan bir çift göz
Dalıyordu denizin mavisine
Aklı başka yerdeydi
Kendisi ise tam karşımda
O da bilmiyordu nedenini
Gözleri dalıyordu hep bir yere
A...
Yükleniyor...
İçeriğin sonu
Yüklenecek başka sayfa yok