“Tıp, nikahlı karım benim; edebiyat metresim.” diyor Dr. Anton Pavloviç Çehov. Bu sözle anlıyoruz ki Çehov, edebiyatın onun için bir “zevk kaçamağı” olduğunu...
Azalarak yaşıyorsun içimde
Yani öyle yoksun ki çoğalıyorsun gitgide
Çağıl çağıl akan bir ırmak oluyorsun
Göz bebeklerimden usulca süzülüyorsun
Yokluğu...
beni yokluktan sen var ettin, nasıl unuturum?
nasıl unuturum ellerinden saçlarıma düşen o ince merhameti.
şimdi bir günün en iç boğan sabahında bütün anıla...
selamlar olsun Ankara,
sokaklarında arabalarla tehlikeye atılan yirmili yaşlarına,
ıssız taraflarında öpüşen sevdalılarına,
otobüs sırasında dostunla veda...
Yükleniyor...
İçeriğin sonu
Yüklenecek başka sayfa yok
