Vera

Mathilda...

Bir hikaye düşürdü geçmişten

Kökleri paslı, gülüşü sahte

Peşinde sesler ve serzenişlerle

Hayale dokundu fikri ezdi

Boz bulanık aktı ardında ...

Şiir

sevgiliye can olan

canına sevgili olan

kalemle kılıç

biri yazar da yazar

biri keser de atar...

26 Kasım 2016

o bakışın aklımda

bitişim yitişim

ah a...

her hicran vuslatı özünde taşır

umudum

gözlerimde günbegün belli

sensiz olamadığım zaten aşikâr

varlığınla oluyorum

artık teselli

bakıyorsun gözlerime ikindi vakti

biliyorum değilsin

o eski sen

yırtıyor kalbimi sessiz çığlığın

anlıyorum yakındır ölümün sesi

nedir şu zifiride bu ateş bu kül

kapalı kapılardan

pek seçilmeyen

zihnimde avare avare

bu grimsi bu ödlek telaş

boğazımda gitgide büyüyen

bu meşum ödem...

ömür boyu sürer bazı acılar

mahzuniyet her şeyi anlamlı kılar

umut mezara gider gömülür sırlar

iki nefestir azizim hayat dediğin

bir sahil sekoyası ölümlük dertler

rikkate müştak bir şikarım ben

hislerim mahzun yapraklar gibi

bir vefa kadar aşka uzağım

kırk yamalı bohçadır benim ha...

görmedim gönlümden göç eden turnaları

dağlardan boşalan kirli suları

yarıştım çünkü pelikan azmiyle hep

seni ve beni yine de

tarihe gömdüler

hangi hükmü...

ben saçma dedim sen bulantı

sonra iki kavramda da karar kıldık

bir yemiş dedim ben veya bazıları

bir kabuk bir çekirdek

birinde köle olurduk

birinde s...

Köşe başında bir akşamüstü

İki iğreti eşya

İki yabanıl çiçek

Vurdumduymaz göçebeler

Söğüt dalları arasında

Pazarcı narasında

Ara sıra isteyip ara sıra ...

ben acılarıma tarif bulabilirim

bunu metaforlarla şekilleyebilir

özgün aforizmalarla süsleyebilirim

dağınık geçmişimden

çeşitli şairlerin dizelerinden

ö...

gecenin ellerini şarkılarla tutsam

yavaş yavaş yalnızlığı anlatsın diye

yolumun loş karanlık yerlerinde

kurtuluş habercisi olsa vaveylam

anmasam geride b...

kimse böyle bir hakikat görmemiş

yaşamak bu gerçeği anlamakla başladı

düşündükçe mutmain

elverdikçe suskun

varlıkta nefesin can ipliği

görülmemiş rikkat...

ellerimi bırak

yüreğimi tut

gönlümün tıyneti

muaccel zira

duvarlar diyorum azizim

önümüzde

sancılı zamanlardan

sıyırsın bizi

biriksin arzular

gönlümüzde

hakikat cemetsin

birbirimizi

mülhem:

işte gene yük...

ufukta beliren şu kızıl şafak

bin bir öyküye gebedir artık

ümidi besleyen süsenler

kim bilir belki solmayacaktır

hesapsız sevmeli

doyasıya tahditsiz

sirayet etmeli

tüm aşklar sonsuza

bırakıp gitmemeli

son tren bizsiz

umarak çağlamalı

acıya acıya

işte böyledir en hassas kalpler

bir umut der yine her gün uyanır

bakışında ketum arzulu düşler

hayata boylu boyunca uzanır

ne dingin şarkılar söylerim şimdi ben

ne gülerim her sabah belli belirsiz

bilirsin yüreğim bir kuş gibidir

küstüm mü dünyaya göçmek isterim

ne bulurum se...

bir başıma kalmış gibi

yürüdüm hep yolları

ardımda kesik başlar

yarım vücutlar

sanki yokmuşum gibi

yaşadım hayatı

her gece bir körlüğü

her sabah bir e...

ölümün gitgide uzaklaştığı bir şehir değil dünya

şehirlerin gitgide öldüğü bir yaşamak hayat

gözlerim Milas'ın sokakları

beyaz duvarların yükü ne mülhem

ısıtıp ısıtıp döküyorum yola

çakıl taşlarını elime alıp

vuruyorum başıboş sokakları

yüküm be...

bugün bulutlarda bir ağrı var

gün usul usul soluyor

gökyüzü huzursuz, balkonlar bomboş

şekil ve şemail birbirine girmiş

sızdım bir kenarda zorlukla izled...

bir dram biliyorum

yüreği felçli çocuk

yolları dolu diken

zihni aynı tomurcuk

gözleri hep yağmur

başı magmur olsa da

bu sırrı taşır elbet

yüzü gamzeli...