Derya Çakıcı

İsyanın tiz çığlığına kapılmış ok gibi fırlıyor düşüncelerim

Her şeyden zamansız yaşıyorum bu günlerde

Hangi mevsimin aydınlığı bu?

Çatlamış topraklarım

...

Varlığından nemalanan hatıralar

Bekler durur muğlak bir zamanı

Titrek ışık aydınlığında

Çalar kayboluş çanlarını

Bir gölge belirir ufukta

Esmer bir çiçe...

Cahillik öfkesi kaplanmış günyüzünü

Sallanır durur rüzgârda

Çiçek açmasını beklersin güneşin

Kırılırsın en ince yerinden

Umuda tutunmuş soluk gibi

Aydın...

Mısır püskülü gibi sallanıyor bakışlarım

Ilık ılık esen rüzgâra direnmiyor

Tüm bu hareketliliğin içinde

Bir noktaya sabitleniyorum

Ayakları yalın bir beb...

Kaç çorak toprak daha sıkıştırır gözlerim beynime?

Bilmiyorum...

Akıl almaz bir sancı dilimde

Kelimeler dökülmeye yer arar

Sırtlarım evimi omuzlarıma

Ay...