Nisa Özcan

*BAŞLIKSIZ

Ben miydim dünyanın üvey çocuğu?

Herkesin gönlündeki neşeyi bulduğu

Hayatın elemine ekmek banmışım 

Sevinci yakalarken tutuşmuş miltanım

Ben ...

Biz seninle okunmamış mektubun kırışmış sayfalarıyız. 

Öylece köşeye fırlatıp atılmış...

Mütemâdiyen okunmaya heves edilmiş de meşguliyetler karşısında seç...

Temkinsiz sırt yasladığın yer evindir. Evini bulmuş olman dileğiyle...

Roman bir hastane betimlemesiyle başlar. Hastane koridorları ayrıntılı bir biçimde tasvir edilmiştir. Hasta çocuk dikkatini “karanlık ve soğuk” üzerinde yoğu...

Yaratılanı yaradandan seni canımdan...

Öyle ki tutup seni fütursuzca

Tatsız aşa tuz katar gibi

Ruhuma katmak istiyorum. 

Gülüşün gülleri kıskandırır

Bül...

Yaş 27 yolun çıkmazı eder.

Bilmem ne zaman bir yol çizeceğim

Ufkunda güneş, eteklerinde çiçek

Silinecek mi bir avuçta toplanan keder?

Sanki uyanıyorum ba...

Usulca yattığı yerden doğruldu, sisli gecenin pusunu silkindi üzerinden. Balkona çıktı, oturdu ve bir sigara yaktı. Büyük şehrin silik insanları, hayatın tel...

Kaldırıp köşeye koyduğum ne varsa 

Küheylan olup oturuyor karşıma

Doğuyor karanlığın cılız sesi 

Bitmiyor intiharın gülümsemesi 

Seçemiyorum aydınlığı 

...

Sen uyurken tüm şehri sererdim üstüne

Kapatırdım ayın ışığını

Yüzüne vuran her rüzgarı biçerdim

Bir sana sus diyemedim 

Kayıp giderken ellerimden hayatım...

Hayatımın anlamlandıramadığım bir noktasındayım. 

6 günde kurulanı altüst etmiş, 

altı üstü oturmuş köşeye kıyametini seyretmiş,

Ne olmuş canım yoksam?

T...