Merve Özdemir

Sabahın ilk ışıkları, saçlarıma değen rüzgar, avuçlarımda buzdan katreler, karanlık simsiyah bir örtü gözlerimde, renklerden bihaber. Kaçtığım suretime maruz...

Vurdu asasını ve beni ikiye böldü. Bir yarım cennet diğer yarım cehennem. Hüzünler kulübesindeyim, ben Yakup değilim taşıyamam. Ah diyorum içimden ah. Suyu y...

Soğuk duvarlar, etten kemikten, ifadesiz suretim. Tutup, çekip alamadığım ne varsa büyük bir kitleye dönüşüyor göğüs kafesimin içinde. Eski bir tablo gibiyim...

Uzun zamandır öylece duruyorum. Şimdilerde nereden geldiklerini ve nereye gittiklerini bilmediğim, bazen bana ait olup olmadıklarını dahi sorgulamadığım duyg...

Zulmün gölgesinde bir ilkbahar sabahı… Avuçlarımı kaşıyorum, tutunduğum yerler kanlı su topları… Gürültülü bir çığlığa dönüşüyor günün ilk ışıkları. Sizler b...

Uzaktan izlemek yaşamı, sonra karışmayı hayal etmek tozuna, toprağına… Zihninde bir evi seyre koyulmak, tutunmak içindeki küçük yaşantılara. Kimseye değmeden...

Trenin sessizliğe ışık tutan sesini duydu. Önce irkildi sonra yabancısı olduğu bu sese alışması gerektiğini düşündü. Sokaktan gelen silik bir ışığın yansımas...

İçim kalabalık bir sokak. Türlü türlü insanlar geçiyor sokağımdan, nice ayrılıklara, acılara şahit oluyor köşe başlarım. Bazen çocuklar top oynuyor sokağımda...