Salih Akkaya

Külün kül olduğu akşamlarda

Tenime kazılmış kuyuda

İnleyen bir gül bularak açılırım 

Temmuzun bıçak bilediği aralıklara

Hastayım yüzümü ayırt eden bir su...

Kurban sözcüğünde bırakmışım her şeyi

sabah kesin kararlıydım, bırakacaktım alışkanlıkları

her şey bir yana 

yolda kolumu bacağımı kıracak boyutlara vardı...

nerde o silindiğimiz gök, koştuğumuz mezarlık

ellerimi ne zaman aşka uzatsam yanıyor artık

çirkin ve ıslak suları bekliyorum içimdeki selden

sonuma nasıl ...

pembe sular işareti

Nehrime meh ey gök

Aydan ıslak mısın bu sancıda

Sanki nedir de bulanır leş saatleri

Ya da şer bir gün bile beklemez beni

Gibi sarhoş...

Bu sarsılan kainatı sen bıraktın önüme

Benim elerimde yonttuğun oğullarım vardı 

Oradan çıkarırdım kanamayan yanlarımı

Çirkin, ürkek ve nazlıydım,

Tabiat...