Seda Nur Polat

sessiz sevinçlerle doldurmaktır içimi

bir ömür sürdürmek, baharını.

kelebekler uçuşmalı,

yalnızca göklerde değil

gülerken toprak kokulu gözlerle,

ağlarken gökyüzü mavisi gibi akan, gözyaşların.

yıkılmayan, yılmayan bir "ben" lazım insana.

yürüdüğü yolda kaybolup

yokuş aşağı fırlamalı yeri gelince.

denize bakmalı, bırakmalı düşünceleri -

derine, ...

ruhun kalabalık gördüğü yerlerde kalp durmak istemezmiş.

gözümden gönlüme giden bir yol,

bana bazen yolumu şaşırtır, der insan.

ne de olsa dalmışız, usul usul uçuyoruz -

hayallerimizde.

ardımızda ne toz, ne de...

öylesine mutlu ki yürek,

bir hüznü taşıyamayacak kadar.

ölesiye coşmuş ki sevinçten,

bir beyaz deniz düşünecek kadar..

bir hoş bakış,

bir serzeniş .

gönüller yara bere,

bir çizik atsak uçurum kalp

kalemin gücüne gider mi hiç söylenen sözler?

sessizce bir köşesine çekilip kırıldığını hissettirir mi,

ağlar mı, öfkelenir mi?

bir boşluğa düşmekten korkarım diye,

hiç çukur görmemiş insanlar,

gönül gözlerini yummuş, saklambaç oynuyorlar.

bir başka şans bizlere, bu güz yetmez dökü...

susma konuş konuşabildiğine,

uzansın cümlelerin bir yürekten -

tanıdık bir yüreğe denk gelsin.

sandığından çok dolu yağar,

yağan yağmurlar.