Taha Yasin Karabay

İnsanoğlu ne tuhaf bir yaratık değil mi? Ve bence en büyük tuhaflığı gerçekleri yaşayamaması ve bunu bildiği halde kalıplaşmış maskeler altına sığınması…

Ne...

Düşünsenize!

Bir yazı, evet ufacık bir yazı... Ne kadar acımasız olabilir ki? Ya da basit bir kalem ya da durun bir örnek daha var: gözünüz gibi koruduğunuz...

Hiç, bir noktaya odaklanıp umutsuz düşüncelere daldığınız oldu mu?

Genellikle hepimizin başına gelen bir şey olduğunu düşünüyorum. Ve bu durumlarda her şey ...

Herkes karalıyor bir şeyler...

Herkes ruhunun verdiği cesaretle kalemine sığınıyor. Dünyaya bir kalemin ucundan bakabilmek, bence bir nevi insanlara tebessü...

Bazen kalemimi alıyor ve yazmaya çalışıyorum. Fakat sadece bakakaldığım bu anlarda, kelimelerin bana çağrışım yapmadığını fark ediyorum, biraz deniyorum belk...

Karanlık yanlar ya da yanlarımız, bizler farkında olmadan derinlerimizde yatmaktadır. Farkında olanlar, karanlığı gerçekten yaşayan ve gerçekten yalnızlık çe...

İçimde bir çığlık var. Öyle derinden, öyle gerçek ki. 

Ben, o çığlığı daha net duyabilmek için sessizleşiyordum. Belki olur da, ona cevap verebilirim diye. ...

Tükendim insanların yalancılığından. Çıkarcı gözlerle sömürmeye çalışmasından. Öyle çok tükendim ki...

Biliyor musunuz? 

Artık güzel şeylerden bahsedemeyec...

Ufacık, küçücük bir çocuktum ben güneşi kendime dost edindiğimde. 

Ne zaman hava soğusa veya yağmur yağsa, dışarı çıkmama karşı çıkardı annem. Tabii o zaman...

Kitapların çığlıklarını kulaklarımda hissediyorum. Öylesine içten bir ses ki onları yalnız bırakanlara karşı nefret dolular. 

Gözlerimiz sahtelikler içerisi...