Yankı

o günden beri;

omuzlarım daha dar,

küçüldü ciğerlerim,

bacaklarım daha kısa.

ellerim var iki tane hiçbir şeyi kavrayamıyor eskisi kadar!

öyle ki porsiyo...

Tuhaftır uzun bir mevsim sonrası

Kaygıya gebe değil gece

Sanki bir çakmak daha çaksa

Çözülecek gibi her bilmece.

Yitmiş bir baharın kırık penceresi gibiyim. Yine uykularım bölük bölük. Uyuyamıyorum anne; onu, onları zerre affedemezken ve kahretsin ki artık iğrenirken uy...