Rumeysa Toper
@woollyrhino
Kelimelerden ve gülümsememden güçlü pek az şeyim var. Bu yüzden her zaman gülümsüyorum ve yazıyorum. Yazmakla kalmayıp merak ettiğim her şeyi yapıyorum. Denize, gökyüzüne ve siz insanlara aşığım. Ha bir de Ankara'da doğdum, büyüdüm ve büyümeye devam ediyorum.
Annesi olmayanın doğum günü kutlanmıyor buralarda
Tıpkı annesi olmayanın babası olmadığı gibi
Bu sözü ne zaman duysam canım sıkılıyor
Bir sokak kedisi olu...
Bu şiir kalbi, bedeni, ruhu istismar edilmiş; susturulmuş, susmak zorunda kalmış; bilseler de susan insanlarla çevresi kuşatılmış, kimsesiz hisseden insanlar...
“Sen kaybetmek nedir bilmiyorsun.”
Bu cümle yankılandı, gün batımı ışıklarıyla turunculaşan oturma odasında. Bir şey soğudu Boncuk’un içinde ta irisine kada...
Aşağıda Isfahan ışıkları
Kızıl bir duvar ufukta
Dünyanın son noktasıymışçasına
Sanki oradan öteye geçmek imkansızmış
İmkanım olsa da bir su döksem Furuğ'...
14.30 okul çıkış saati
Tek başına bir çocuk gidiyor
Sırtında boyundan büyük çantası
Kimse onu almaya gelmemiş
Bir başka tek çocuk ağlıyor
Onu almaya gel...
Birer birer yıkılıyor binaları çocukluğumun
Yerine yenisi de inşa edilmiyor
Edilse de eskisine benzemiyor hiç
Zaten ne eskisine benziyor ki
Bu yüzden hiç...
Kazazede kaptansın sen
Dur atlama hemen güverteden
İskeletten denizkızıyım ben
Tutamaz kollarım
Korkma ama
Usulca uzan denizin üstüne
Sonra tut ellerim...
Gizli kapaklı başladık yine
Kaldığımız yerden arkadaşlığımıza
Bu kim diye sorsalar
Gıkımız çıkamazdı
Bu kimin nesi deseler
Gözlerimiz belli ederdi kendi...
Yükleniyor...
İçeriğin sonu
Yüklenecek başka sayfa yok
