Ilık bir ilkbahar sabahıydı gitmeye karar verdiğimde. Kulağımda tren raylarının gıcırtısı ve gözümde uçsuz bucaksız bozkır. Ne acılar yaşanmıştı bu topraklar...
Oğuz Atay'ın: "Yatağımın karşısında bir pencere var. Odanın duvarları bomboş. Nasıl yaşadım on yıl bu evde? Bir gün duvara bir resim asmak gelmedi mi içimden...
