Acıyı damarlarına çeken ben miyim Stepan.

Gölgem mi yoksa beni sürükleyen sancılara.

Gözlerin neden kalabalık Stepan görmüyorsun ıssız perdelerden yapılmışlığımı.

Bırakmışsın yalnızlığa kayıklarını, yüzüyorsun yalancı karlar içinde sessiz,

kimsesiz.


Acılar paylaştıkça çoğalmaz mı Stepan, bencil midir insanlık.

Kendi derdinin askeri midir gözyaşları.

Sana uğranmaz dağlardan değerli otlar getirdim

kağnılara doldurdum sevgileri

görmedin Stepan.


Naçar bir sızı geçirdi kanatlarıma çözümsüzlüğüyle dikenlerini.

Sen miydin Stepan.


Yalancı ordular içinden kirişsiz bir dert yokluyor karanlıklarımı.

Ben davet etmeden

gecemi bölüyor aydınlıkların.

Korkma diyerek dalıyorsun dört duvardan

Ben sana umutsuzlukları getirdim Stepan.


Gizil bir yarayı saklıyor parmaklarım. Senden bana saklı kalan bir dert yumağı.

Anlayanım yok halimden

Sen anlasan olmaz mı Stepan?


Çocukluğuma tırmanan sevgi körlüğü.

Annemin öfkesi sarkıyor duvarlarımdan

seven kimse yok mu diye haykırıyor zeminim.

Beni sevsen olmaz mı Stepan.


Yaşanmamış toy sevinçler

örer ağlarını

aynı hızla şimşekler keser baharı

dilmek dilmek olan sevinçleri bana geri versen olmaz mı Stepan.


Yabancı yollar içinden yürüyor dağılmışlıklarım.

Dağılan yerlerimi toparlamaya yetmiyor zamanım.

Sakin bir yarayı okşar gibi dudaklarım.

Acıyı içine çeken ben değil miyim Stepan.