Sürgün yemişsin vurgun yemişsin 

Katla öfkeni koy rafa 

Durmasın bir mıh gibi yüreğinde 

Deşmesin yarını

Depreşmesin öfken 

Kalsın bir kenarda köşede 


Güneşi tutmuşsun 

Yutmuşsun güneşi 

Az su serp içine 

O da genzi yakar 

Soluna bir sancı yatar 

En sonunda o da yoluna akar 


Amana gelmişsin 

Boyun eğmişsin zamana, coğrafyaya 

Bunun nezdinde zalime de 

Halbuki yolun daha uzun 

Lal olmasın dilin 

Vurulmasın eline zincir 

Sazını al duvardan 

Durmasın tüfek gibi 

Daya göğsüne ağlat sazını 

Aynı hüzünle söyle ahlat türküsünü 

Sonra bağdaş kur gecenin birine gecenin bilmem kaçına dek 

Tek tek anımsa yarım kalmış hikayeleri 

Bir de yarım kalacakları 

Özlemle aşkla duyur sesini 

Öfken az daha dursun kenarda köşede

Nasılsa zaman harcamaz onu 

Nasıl olsa bir tek onu harcamaz.