Habib Çelik

Sen bende neleri öpüyorsun bir bilsen
Herkesin perde perde çekildiği bir akşam
Siyah bir su gibi yollara akan yalnızlığı öpüyorsun
Ağzında eriklerin ac...

Sana artık Ahmet Erhan diyorlar
Yalnızlık, ölümün üvey kardeşi
Eve hep geç saatlerde gelen babaların
ayak izlerinden yükselen buğu
Bir toprağın, dalına d...

Konuşmaya, susmaya, ağız dolusu gülmeye ve ardından ağlamaya...

Var olduğumu hatırlamaya, vicdanımla oynanmaya ardından gelen pişmanlığa ihtiyacım vardı.

İ...

Yine o bilindik hikâyeler... yirmidört buçuk yaşındayım. Mezun ve işsiz. Ülke haritasının tam ortasında, koca bir kalabalık içinde yapayalnız. Sınavlara çalı...

75. Gün

Hava soğuk

İnsanlar soğuk 

Düşler soğuk

Umutlar soğuk.

77. Gün 

Karlı bir güne uyandım bu sabah. Dizlerime kadar, gırtlağıma kadar karlı bir sa...

Esasında amacım veda etmek değildi. Bilirsiniz işte, insanlar bir şeyler düşünür fakat düşündükleriyle kalırlar. Aslında öyle olmasını beklemezler. Lakin öyl...

Yarım kalmış hikâyelerinizi unutun!

Pişmanlıklarınızı, yürürlükten çıkmış sevinçlerinizi,

Kendinizi kandırdığınız düşünceleri,

Sıcak tutan anıları,

Göğü ...

Uzun uzun sustu... “Önce suskunluk vardı” sözüne taparcasına sustu. Üst katlarda, yan katlarda, dışarılarda yankılanan sesleri duyuyordu. Bazısı sevinçli, ba...