şair, buruşuk ellerini eskimiş kağıtların üzerinde gezdirdi
yıllar önce yarım bıraktığı cümlelere dokundu
üstünden epey zaman geçmişti
artık onları neden ...
sallantıdaydı zihnim
artık kök salmıyordu zihnime hiçbir düşünce,
tutunamıyordu hiçbir şey bana
tutunamıyordum hiçbir şeye.
bir sergi salonu gibi durdum...
bir an durup bütün bunlar ne için diye sorduğum zaman şuan kurduğum bu cümleyi devam ettirmek bile zorlaşıyor
metroda giderken önümdeki kapının yansımasında kendimi gördüğümde bir saniyeliğine aklımdan geçen ''anlamı yitirdin'' düşüncesiyle allak bullak olmuştum. yok...
sevgili günlük,
nasıl sırrımı açığa çıkarmadan yazabilirim bugün? yazıp yazıp sildiğim onlarca cümle, öfke ve hüzün getiren kelimeler... onların hepsini nas...
tabii siz bunları hiç bilmiyordunuz efendim,
size hiç lirik bir şiir okunmamış gibi bakıyordunuz göğe
yıldızların ölümüne şahit olamadınız
tabii siz başka...
Yükleniyor...
İçeriğin sonu
Yüklenecek başka sayfa yok