Jir Wenda

Benim gündüzle, güneşle bir derdim yok!

Göğsümde geceye ait bir cehennem var.

Ayağıma dolanan kalabalıklar uğruna,

bir kenara ittiğim yalnızlığın kefareti...

Duygularım,

Demir parmaklıklara vurup suçsuzluğunu haykıran bir mahpus misali

vuruyor göğsüme.

Yine kendimden çok eksiğim,

Bir musalla taşı kadar soğuğum...

Ateş doğuran su birikintilerinin birinde,

bir ağacı sırtlamış bir karınca,

Az ötede kaplumbağayı kovalamaktan yorgun düşmüş genç bir aslan,

Yelesinde dinl...

Gözleri gurbetti,

Alabora oldum kabuk tutmayan yaralarımla,

Yol alırken dalgalı saçlarında,

Soğuk, ıslak ve uzak.

...

Dudakları mabetti,

Sığındım,

sor...