Nazlıcan boz

Ben her zaman yalnız kaldım.

İçimdeki derinliklerinde yollar inşa ediyorum.

Evet…

Ağlamamı duy, yalnız hissediyorum, yalnız bir kadının öfkeli sesini dinl...

Önemli olan birbirimizi kırmamaktı.

Ancak kırıldığımız kadar kırdık birbirimizi.

Yani kendimizi.

Sık duyduğumuz ama önemsemediğimiz bazı cümleler yıldırım gibi düşer bazen hayatımıza. Ben bu cümlelerden birini kendim mırıldanırken fark ettim ki fark etti...

Günlerden bir gün, her an her an gitmek çiçeği, Tabanlarındaki  nal tanrının lütfu, Gıpta etti sana yüreğimin dalgınlığı, Her an her an gitmek çiçeği        ...

Enkazvari bir ülkeydim, oydular gözlerini büstümün Geldiler, sebebimi vurdular ki ağır taştır      Aşağılandı çok pencereli evde körlüğüm.  

Yumrularını boğazında değil göğsünde uyut, Sen uyuma siyaha, beyaza uyandır,                      Bir gün öleceksen şuramda yaralan, taptaze bir oluk, güneş ...

Yer mekan, önem arz etmez adın,                      Aşındırdın uçurumları,            Tırnaklarına biriken kanla, bir güvercin azarladın                    ...

Yanarsam, ne olur küllerim,           

Kafiyesiz, ünlemsiz şiirlere bir rota, 

Birkaç nota mı dağılmış şarkılara,           

Ne yaptılar sustuğum bağırışl...

Köhne bir ev düşlüyorum merdivenleri, basamakları durmaksızın çoğalan, demir kapısının boyası soldan sağa yukarıdan aşağıya soyulmuş, çizilmiş bir yerlerden ...

Dönebilsem geriye, keşke bir rüya olsa.

Sahilde el ele dolabilirdik,

Ama şimdi dinle kalbinin sesini, anlatır sana beni.

Gitmiş olan aşkın yarası hala acı...