Ben bir başıma, kaç asrı tükettim bu yollarda.
Durağı meçhul bir yolcu gibi uzuyor biçare gölgem,
Kervan geçmeyen bu yolların asfaltlarında.
Ağustostan...
“Her insan kendi cehennemini kendi yaratırmış. Ne saçma! İnsan kendine bu kadar acıyı nasıl yama yapar? Ensesindeki kışın soğuk nefesi adımlarını ilerletirke...
“Kimsesiz bir çocuğun bayram sabahı var içimde. Etrafta o kadar mutlu insan varken içine içine ağlayan bir çocuğun kimsesizliği. Kimsesizim. Bir anne kucağı ...
“Hiç olgunlaşamadım. Yüzüm ve vücudum yaşlandı. Anılar ve tecrübeler edindim ama içimde, henüz doğmamıştım bile.”
| Autumn Sonata, Ingmar Bergman (1978)
Benim,
Hep benim,
Tek benim
Her kötü sonun sorumlusu.
Gün sunumu günahlarımın cezasıdır
Haylaz sırtımın arsız kamburu
Her sürüncemede
Bütün zamanlar b...
Huzurumun kıyısına oturmuşum, vuran cesetleri sayıyorum. Kanın ağırlığı var havada. Meltemler korkudan kaçmış, yaprak kımıldamıyor. Ben kıvranıyorum. Gözleri...
Yüzümü son bir kez daha döndüm yarım kalan hayatıma, son bir kez daha denedim barışmayı kendimle.
Kaybolduğum yolların çıkmaz sokaklarını bir kez daha kazıd...
"İnsanın kaderi ruhunda yatar"
Alfred Adler
Yaşam, seçtiklerimiz ve seçildiklerimiz arasında doğan çelişki, paralellik üzerine kurulur. Bu ilişki basit bir...
bir konuşuyorlar, iki konuşuyorlar
biraz sonra her şey hayalmiş gibi geliyor
üçüncü cümleden sonra uğultu da geldiyse eğer;
çekiyorum ellerimi masadan,
h...
Her şeyin perde perde çekildiği bir akşam alacası... Balkonda oturmuşuz. Alnına konan iki yağmur damlasına aldırmadan beni anlayamadığını söylüyor. Aldırmıyo...
Yükleniyor...
İçeriğin sonu
Yüklenecek başka sayfa yok
