Sessizliğe hüküm giymiş bir gece
Oturduk ayın altında.
Bırak beni dedi, elimi bırak.
Ağzını birkaç dikişle dikmişler
Ama gözleri hâlâ konuşuyor benimle
...
Birazdan ben şu pencerede oturacağım sanki.
Birazdan babam elinde bir siyah poşetle geliverecek.
Ben hızla koşacağım abimi itekleyerek, önce poşeti ben ala...
Yeşil idim kuruttular
Beni dalda unuttular
Binbir gece uyuttular
Bilesiniz uyumadım
Uç dediler uçamadım
Olduğumdan kaçamadım
Yine dendi kaçan adım
Bil...
Öyle bir yalnızlık ki geceden taşan
Damımdan akıp kovamı dolduran
Ağlak çocuğu peçeyle saran
Korkunç gecenin geçi
Tüm mumlar
Bir nefes ruhla söndürüldü ...
Yükleniyor...
İçeriğin sonu
Yüklenecek başka sayfa yok
