yerdeniz

dalgalar gibi, onu durdurmam mümkün değil. deliliğinin kıyısında belki de hayatı boyunca dans edecek. sürüklendiğinde şiir okuduğunu düşüneceksin. belli etme...

kapısı kırılmış duvarları anı dolu evlerden, paramparça olmuş sevgilerden uzakta duran varlığın ve yıllar sonra biri için yazan ben. bir hikaye biliyorum, so...

inan ki özlemiyorum seni, eskisi kadar ağlamıyorum bile. hiç vicdan azabı çekmiyorum baktığım gözlerde, dokunduğum tenlerde. yokluğuna sadık kalmayı bıraktım...

kaçıyorum, sonunda teslim olacağımı bilmene rağmen kovalıyorsun. aramızdaki dili seviyorum. öylesine yaptığımız hatalar, yeniden doğduğumuz yataklar, zihnimi...

Hikayenin başından geliyor bu olur olmadık sokaklarda kaybolmalar, tabelaları gözden kaçırmalar. Araba kullanmayı da bilmeyince, yürüyecek çok yolu oluyor in...

Neden benimle oynamıyorsun? Artık korkutucu muyum senin için? Aklımdan geçenleri öngöremiyor musun? Savunmasız hissetmene sebep oluyor muyum?

Hadi, hayatınd...

Her gününe uyandığım cenaze sonunda kalkıp gitmiş. Mezarlığı ateşe verip arkama bakmamışım da içimden boşluk dahi geçmemiş. Yeni bedenler olmadan, yeni çarpı...

Böyle günlerde rüzgara bırakmak istiyorum ruhumu. İstiyorum ki estiği yöne doğru parçalayıp gökyüzüne katsın varlığımı ya da nehire dönüştürsün, denizle bulu...

bedenimin her noktasında dolaştığını hissedebiliyorum. yavaş yavaş yukarı tırmanıyor, hafif bir uyuşukluk hissiyle... teslim olduğumu iliklerime kadar hissed...