İbrahim Yıldırımtaş

uzun zaman oldu

bu diyarlar

bu yüzler, sözler

manalı gözler.

bir bakınırım 

etraf bomboş.

bir sefer yolcusuyum

şimdilerde,

önüm arkam sağım

ve solum...

yine üşüyorum,

bu samimi sandığım soğuklukta

yine bakıyorum etrafıma,

göremiyorum, kaybolmuşlar?

bir kağıt var şimdi elimde,

yazar, durur, ağlar, dururu...

Bana bir parça şehir bırak

Gözlerinden akan şiirleri

Oraya yazayım

Ruhumu kağıt yaptım

Rüzgarın merhameti yok

Savruluyor ruhumun külleri

Savruluyor r...

benim kararlılığım bir sonuca idi
sular içirdim olmadı ben anamı isterim
*
herkes bir kıyısından tuttu çekti büyüttü kenti
köprülerden geçirdim olmadı be...

bu sudan çıkmasam
beklerim ellerim eskisin
nefeslerim derin, tüm günlerim hayal
benim zaman, benim sıram
bugün.