neyiz biz?

boş bir tepsinin üzerindeki çatal mıyız?

adı konmamış bir gezegen miyiz?

çakmayan bir çakmak

yanmayan bir kibrit

ya da yazmayan bir kalem mi...

Kimsenin görmediği yerlerden bak bana.
Kimsenin anlamadığı yerden anla.
Beni duy.
Sessiz çığlıklarımı,
mağrur kaçışlarımı anla.
Bir bir törpüle ruhuma b...

Döküldü şakağıma bir an, tazeydim

Hiçi etraflayan çerçeveydim, bildim

Bendim kendimin tepesine tırmanan ve

Düşen harsız çırpınışa

Düşen ve unutan düşmeni...

Biliyorsun ya kendini, dört nala kaçışın bu yüzden

Evlerden, sokaklardan, insanlardan, kalabalıklardan, tenhadan

Bakıyorsun, evin salonundayken bile uzakta...

Bilinsin.

Gölgemi eve vardıran tüm sokakların, ben

adımların, kilitlerin ve anahtarların

diyetini katre katre ödedim

Duramadım çok ağaç gölgesinde

Bilem...

Ben çocuk olsaydım eğer,

Kahkahalarımla süslerdim evimin duvarlarını.

Annemin bahçeye çiçek ektiği gibi 

Mutluluk eker, büyütürdüm canla başla.

Ben çocuk...

Sizce yaşadığımız hayatın ne kadarı bize ait? Ya da daha basit sorayım: Hayatımızı ne kadar yaşayabiliyoruz kendi isteklerimize göre? İstediğimiz yerde isted...

Karanlık... Her yer karanlık. Zifiri karanlık. Kör mü olmuştum yoksa? Göremememin başka bir nedeni olamazdı. Ama neden? Neden kör olmuştum durup dururken? Am...

Durup bir düşünelim. Hangimiz ötekiyle aynıyız? Saç rengimiz, gözlerimiz, boyumuz ya da kilomuzun benzerliğinden bahsetmiyorum. Zihnimizdekilerden bahsediyor...

Bir insan hayatının değeri ne kadardır? Yaşamanın değeri. Hayatta kalmanın. Nefes almanın.

Sen mesela, ölmek ister miydin? Hayatından vazgeçip tüm hayalleri...