İmran Akkuş

Ağzından neler çıkacağını hiç bilmeden konuşmaya başladı, o gün onun için o kafeye gelmişti. 

Üstündeki bu hayat kavgası yorgunluğunu da alır gelirsen eğer ...

En nihayetinde geldi çattı veda vakti. Bu satırlara son kez ekleme yapıyorum. Cennet evinin yolunda olduğumuza ne kadar inanıyorsam dün, yolun sonundaki kapı...

Kasımların en koyusu, sıcakların yüz karası 

Hava eksi üçe rağmen, ayaklarım sana geldi kendiliğinden

Gecenin gözlerime ihanetiydi yüzünü görememem

Fakat ...

Dünya küçük sevgilim, hatırlarsın tanıştığımız günden. Onca zamanın bu kadar çabuk geçtiğine bakma, alıştığımıza sakın kanma. Çok sonradan rastlaşmamız gerek...

Yalnız varlığınla bile adımlarıma yön verirken sen, ben ellerinin beyazlığına tapıyorum günbegün. Hiç geciktirmeden Sûr’a üfle lütfen, kıyamet yeniden kopsun...