Mahir Özay

Yıllar sonra yalnızlıkla döllenmiş bir odanın en bereketli yerine suretini hatırlattı. Yeleğinin cebinden gelen düzensiz ce...

Ağır ağır çıktım merdivenlerden,

Paltomun eteklerindeydi güneş,

Haşim’leştim bir an durunca,

Birden, karanlık çökmeden gözüm.

Sesimi boğmaya yemin etmişk...

Çapsız bir günden yazmaktayım bu satırları. Artık içimde de yazmak adına tek bir metanet kalmış da değil. Nereye baksam birden, gözlerime perdeler asılıyor. ...

Çığlıklar düşünürken, birden sahneye düştüm gözlerimle birlikte. Hem oturmuşken böyle yaştan bir iskemleye. Vakit geçiyor, gittikçe de tabutlaşıyordu çehrem....

Balkondan şiirler yazıyoruz

İnsanlara dokunmak için.

Ne insanlar balkonun farkında

Ne de balkon yarattığının.

Ufak bir karine! 

"Müzelerde o ölü zaman, o gölgesizlik,"

(Fazıl Hüsnü Dağlarca)

Müeyyide içinde geçiyor ömür! İnsanlar, insanların sebebi. Öyle bir ev...

Sevgili güncem,

Bitap düşen ağaç, gün geçtikçe boyun eğiyordu çocuklara. Çocuklar boyunlarını kime eğiyor Tanrı’m? Boyundurlukları serbest miydi? Bilinmez. ...

Sevgili güncem, 

Bir sigara yaktım, dörtgenleşemeyen masanın üzerine koydum. Boğazımdaki hırıltıyla beraber yanmaya başladık, ödem biriken elimde de isimsiz...

"Sevgili kimse, bir inancın peşindeyim daha doğrusu peşindeyiz. Pek güzel konuşmayı beceremem zaten, hem böyle güzel yazılar yazmayıda pek bilmem. Gece olunc...

Bir sokakta başlar her şey, çıplak inşaatın temeli burada atılır. Çıplak diyorum çünkü ördüğüm duvarlar, sürekli nemli ve soğuk. Belki de bu yüzdendir öksürü...