Bubi’ Sanat, imkanı olanın değil yeteneği olanın sivrileceği; insanların şahsi popülariteye ihtiyaç duymadan üretimlerini duyurabileceği ve bu üretimler hakkında yorumlar, eleştiriler alabileceği bağımsız bir fikir platformu.

ben beni anlatmak istiyorum

belki de bir an, bir başkası, beni anlatır

..... namelerde.

Nesrin Maple

17/01/2025 Cuma

Gecedir beynimi delip geçen

‎Amansız bir savaş var içerde

‎Asla ama asla dinmeyen

‎Ama bunlar gelirde geçerde

‎

‎Sanki bir savaş oluyor

‎İnsanlar, ço...

küçükken böyle değildi

ağlamak acıtmazdı

hayaller sonsuzdu

sanki hayat pembeydi

şu an sadece tozum artık

sinekle arkadaşlık kurduğum zamanlar

uzak deği...

Ben sormadım ama o sormuşum gibi her şeyi bir mantığa oturtup anlattı beş dakikalık ayak üstü muhabbette. Sadece onayladığımı farkettim. Sanki bir filmi 10....

Çok düşününce düşünmüyosun mantıklı 

Sana söylediğim son sözü geri almalıyım 

O söze inandım ve sensiz olamadım

Bitti aşkın yük oldu bana kalan hayatım

S...

Düştü aklımı donduran çiy taneleri

Şimdi her ana onulmaz bir ümitle bakıyorum

Tereddütsüzlüğün ince korkusu yerleşiyor bu kez yüreğime

Kaçtıklarıma yakala...

Şimdiden geçerdi hayalim.

Zamansız bir sessizlik çökerdi bünyeme.

Öylece sahipsiz yürürdü kalemim.

Çabalardı zihnimi dökmeye.

Kimse tutmasın elimden, kim...

Onu aldım.

Kendime kattım

Ona aşık oldum, onun için ağladım canını yaktım, canımı aldı

Dudaklarının tadına baktım

Saçlarını yıkadım

Alnına öpücükler bır...

hissettirdiğin her şey için teşekkür ederim. gerekli miydi sence? istediğini aldın mı? beni hiç dinlemedin. neler hissettirdiğinin asla farkında değilsin. ko...

Şermin, odanın köşesinde duran eski aynaya bakarken kendi yansımasından kaçamıyordu. Ayna, hem kendisini hem de geçmişini gösteriyordu; bakmak istemediği o b...

Bugün yeni bir ömür. Yalnızca yirmi yaşında yeniden doğmuyorsun artık o otobüs sırasında önüne geçen ve yüzlerini saklamaya çalışan iblislere de kızamıyorsun...

Ahmet Ağa, kapıyı çarptığı gibi içeri girdi. Çizmelerinin toprağını bile temizlemeden sert adımlarla masaya yöneldi, üzerindeki ceketi çekip sandalyeye fırla...

Yağmur yağıyor, dinle.

Çatı katında küf kokan bir odada...

Dinle, dinle; çatırdıyor ağaçların kuru dalları.

Duydun mu? Baykuş mu, yoksa evdeki gizemli bir...

Sahici bir ses duyuldu.

Rüzgâr okşuyor başımı.

Sol tarafım ebediyen uyudu.

Özledi gözlerim, döndüm arkamı.

Ellerinde çiçeklerin,

Ayaklarında prangaların...

İnsanlar neden doğruyu görmez

‎Ya da görmek mi istemez

‎Başka söyleyişler boş mu gelir

‎Ya da inandıkları hoş mu gelir

‎

‎İşine geldiği gibi davranır in...

Kış güneşi, kütüphane pencerelerinden süzülerek masanın üzerine düşüyordu. Songül, masanın bir köşesinde felsefi bir metni okurken, Levent diğer köşede sessi...

Gözyaşlarımın acı tadının tüm çıplaklığıyla karanlığa serildiği, ölü bedenlerin davetkar sofrasında pervasızca ağırlandığı berbat bir düzlükteyim. Aciz beden...

Şenay Keskin, kitapların arasından başını kaldırmadan gözlüklerini düzeltti. Ellerini, sayfaları arasında gezindiği kitabın sararmış kenarlarından çekti, ama...

hiç ağlayarak bavul hazırlandın mı

hiç dizlerin titreye titreye markete gittin mi

hiç biri sana emanet oldu mu

ben yaptım

ben gittim

ve oldu

sevdiğim y...

Köyde susuzluk baş göstermişti. Tek bir kuyu vardı ve o da artık yeterince su vermez olmuştu. Günlerdir çatlamış toprakların ortasında suskun bekleyen kuyu, ...

Şükrü Erbaş'ın aynı adlı şiirinden.

Uzman, köydeki bozuk su düzenini incelemek bahanesiyle birkaç gündür köyde dolaşıyordu. İyi giyimli ama sade görünen hal...

İnsanca avutuyorum kendimi

Ne kadar cani ne kadar gaddarca

Bir hayvanlık suçu benimkisi

Ellerimde su izleri

Akan kan benim değilmiş gibi

Yıkıyorum sessi...

Bir isimlik ki yapışan üzerime

Sükse dolu her çağırış bu bedene

Ağır gelir

Gölgeleri tutulmamış

Çitleri aşılmamış

Ve bayrak dikilmemiş

Yerler dar gelir...

Aynada baktım kendime

‎Karşımdaki kim diye

‎Unutmuş içini görmeyi

‎Bilmiyormuş yaşarken ölmeyi

‎

‎Beynimde çığlık sessizliği

‎Hayli duygunun hissizliği...

Şükrü Erbaş'ın aynı adlı şiirinden;

Oktay Muhtar sabahın erken saatinde köy meydanındaki kahveye doğru ağır adımlarla ilerliyordu. Her zamanki gibi başı dik...