Kübra

kilitli değildir ruhların evreni;

senin duyguların kapalı, yüreğin ölü!

-artık-

yıka şafak vakti ölümlü göğsünü!'

Herkesi gölgende tutacak gövde edinmişsin,

buna yalnızlık denilmez..

İncir ağaçlarının gölgesinde nimeti beklerken

Anlamıyordum, izlerin hafızama nakşedeceğini

Kopan gömleğin düğmesi bile hatıra olacağını

Bir at sırtında ha...

Yazdıklarımı sahiden tanımadığım birileri okudu mu ya da okuduktan sonra gerçekten beğendi mi ara ara merak ediyorum fakat çoğu zaman umrumda olmuyor. Yani ...

Bir dünyanda fırtınalar koparken

Bir dünyan sesiz sakin kalır

İşte her gün ölmek böyle mükemmel bir şey

Tabut mezarında kalır

Ve artık üfle ruhuna

Küfre...

Çoğu insan olmak istediği yerde değilse bile olduğu insandan bir ölçüde razı oluşu,olduğu insanın içine sinmesi yaşanılabilir kılıyor hayatı.

Bir balığın bir kuşu sevmemesi gerektiğine inanan , kuşlara hayran bir balığım ben. Sıradan bir gün de , bir balık gördüm . Beni kuş gibi hissettirdi. Görünü...

iki insana dönüştüm. 

Birbirine bakan iki insan. 

Belki kahreden ve kahrolan iki insan gibi. Yağmur suyuna bulanmıştır,

O ince

İncecik ve bezden

Yeşil c...

Bir çiçeğin solgun yanaklara renk verebileceğine, bir tebessümün kalbi tebessüm ettirebileceğine, bir çift nahîf sözün rûhu tâzeleyebileceğine inanıyorum.

S...

nerede olduğumu bilmiyorum

en son ne kadar kaldığımı saydım

belki birini denize düşürdüm

belki otobüste bıraktım

bir ben bilirim sizi bir ben

benim bula...

Gece uzun düşün, hayat kısa yaşa!

Ölüme değsin yaşamın

Kemiklerin kırılır sonra yalnızlıktan, 

Soğuk iliklerine işleyince.

Gece uzun düşün, hayat kısa ya...

Yorgunuz ve uyuyoruz. Üstelik yataklarımız da hiç rahat değil... Aklımızda "acaba yarın üzerinde uyuyabilecek bir vatan toprağımız olacak mı?" sorusu dönüp d...

Mutluluk da yoruyor insanı. Sürekli dahasını istiyor çünkü insan. Bugün ne güzeldi değil mi mesela. Yanlış anlaşılmasın kendi içimde tartışmak için soruyorum...

Bir kuyudayım, derin ve karanlık. Duvarları yüksek, çıkmak zor. Burada yalnızca kendi nefesimin yankısını duyuyorum. Yukarıda bir ışık var, uzakta, dokunamay...

Çünkü biz ödeştik

Alan aldığını verdi

Veren verdiğini aldı

Biz ödeştik

Kimsenin kimsede fazladan gülüşü kalmadı

Ben hep fazladan gülerdim oysa

Oysa ben...