Bubi’ Sanat, imkanı olanın değil yeteneği olanın sivrileceği; insanların şahsi popülariteye ihtiyaç duymadan üretimlerini duyurabileceği ve bu üretimler hakkında yorumlar, eleştiriler alabileceği bağımsız bir fikir platformu.

Öpeyim de geçsin mi?
Acıyor mu çok kesilen yer?
Bilirim ah, ne hüzündür
Terim tuzundur, bir izin ver
Tanıdım yarandan
Aynı silahtı beni vuran
Affettim ...

Kendilikten çok uzak

Ters köşe kafalar

Birbirinden haz ve mutluluk alır

Öfke ve kin salar durmadan

Kurban mı lazımdır şimdi

İyiniyetleri yeryüzünden s...

Biz biziz,  

Ne eksik ne fazla,  

Bir nefes, bir soluk,  

Yankıyan gölgelerde.

Sözler derin,  

Duygu engin,  

Ruhumuzda yankı bulan,  

O eski nağmeler...

Tutun hayata,  

Baktıkça karanlığa,  

Kırgınlıklara inat,  

Gülümseyerek tutun.  

Hayat, belki bir yalan,  

Ama sen, gözlerinde ışıkla,  

Gerçeğe inat ...

Bir akşamüstü,  

rüzgar,  

soğuk bir nefes gibi  

sokaklarda fısıldar.  

Yalnızlık,  

çürüyen yapraklarda  

sırdaşım,  

bazen kahkahalarla  

karışır....

Sevgilim,

Genişçe bir masanın üzerinde eğlencesine tarot bakmıyor muyduk seninle? Benzetmeme gülebilirsin ama benziyordu tarot kartlarına, arka arkaya sıral...

Gece uyumalı insan

çünkü içimin olumsuzuna bakılır

yüzümle gözlerim hep oradayken,

aklımdan geçen senaryolarda yakınlık ararım

ve uyku uzaklaşır endemik ...

Her insanın vardır ya bir limanı, uğradığı, demir attığı

Benim bütün yollarım sana çıkıyor, kalbimin derinliklerine demir atıyorum

En derinlere, diplere s...

Anda kalmak, geçmişin hikâyelerinden ve geleceğin gölgelerinden sıyrılarak, varoluşun çıplak nabzını hissetmektir. Emil Cioran’ın ruhuyla bakıldığında, bu, z...

Anda olmak, ne geçmişin ağırlığını ne de geleceğin gölgesini taşımaktır. Bu, varoluşun saf yüzeyinde, ne eksik ne fazla, yalnızca o anın kendisiyle temas kur...

Bir şeyin en arkasında olmak, yalnızca geri çekilmek ya da saklanmak değildir; bu, kendini gösterilenden koparmaktır. Gösterilenin yüzeyine değil, onun gölge...

Değerli Sayın Yazar,

Bugün karalamak yerine, tüm gün zihnimi meşgul eden ve mırıldanıp durduğum Şükrü Erbaş’a ait bir şiir parçasını paylaşmak istiyorum:

"...

bazen istediğim şeyleri yapmamaya dizginliyorum kendimi

farklı farklı nedenleri oluyor

ama her ne ise nedeni

amacı duygularıma yenilmemek oluyor

özlesem ...

Korkuyorum ulan

Korkuyorum

Kendimden

Kendim gibiden

Sen korkusuzsun

Bir canın var

Ama

Ben

Korkuyorum

Ne senin

Ne de bir başkasının ölmesi...

İşte gün ağrıyor

Kurşuni hava

Soğuk mu soğuk

İnsanlar çıkıyor sokaklara

İşe, güce

Yeni bir güne

Boşuna bakma

Sen de varsın bu çerçevede

Ben de varım
...

Beni yutmaya niyet etmiş bunca bataklık

Varlığıma kastederken

Peki neden

Bataklıklara müptelayım

Seni düşünmek diyerek klasik bir başlangıç yapmayacağım seni hayal etmek arzu etmek çok ümitli şey hatalarım olmasa daha da güzel olacak. Her şey ve sen öyle...

Belki de beynimizin bize son oyunu ölümdür.