minicik ellerin vardı
gök yüzümü saran
karanlığa meydan okuyan
gülüşlerin
aydınlıklara umut bağışlayan
bakışların
...
Yeminini bozdu bugün kalemim,
Neslin uykusuz gecelerini de bilirim.
Masum ruhların erken göçtüğü bu yerde,
Yoluma sadece yazarak devam edebilirim.
Her za...
Umursanmak;
Zamanın derinliklerinde.
Hissizlik içinde mutlu olmaya çalışmak!
En önemlisi de;
İki göz arasında saklanmak.
Saklanmak mı?
Hangi derinlikle...
Bir ilişki bitimi. Çok yıpranmışsın. Çok emekler var. Belki de tüm çabayı sen sarf etmişsin. Karşındaki insanın sana zehir etmediği bir gün yok. Sevdiğin içi...
Elinizi gözlerinize siper yaptığınızda dalgasız bir deniz hissi verirdi gördüğünüz manzara. Gözünüze çalan resmin, toprağı yakan güneşin dumanı olduğunu anla...
“Hiç olgunlaşamadım. Yüzüm ve vücudum yaşlandı. Anılar ve tecrübeler edindim ama içimde, henüz doğmamıştım bile.”
| Autumn Sonata, Ingmar Bergman (1978)
Ölüm kol gezerken
Sokağın ortasında
Dönemeçte
Kavşakta
Uyurken
Gözlerini kaparken
Yürürken
Dururken
Gökyüzünü seyrederken
Nasıl ciddiye alabilirim
...
Unutuyorum ne kötü
Zayi oluyor onca emek
Sevmek de bitimlidir azaldığından
Sevilmek de Hiera
Ne demek?
Utanıyorum Hiera
Bildiğimi kıymetsiz eden bu bak...
Hayat, neredesin? Sevgi ne demek? Bu kuşlar, düşmekten korkmuyor mu? Neden hiç kimse kendine ve birbirine inanmıyor? Para neden bu kadar önemli? Eğer müzik o...
Benim,
Hep benim,
Tek benim
Her kötü sonun sorumlusu.
Gün sunumu günahlarımın cezasıdır
Haylaz sırtımın arsız kamburu
Her sürüncemede
Bütün zamanlar b...
Gençken, henüz idealleri varken farklı olasılıklarla ileride yaşamının nasıl bir yöne evrileceğini düşünürdü. Ama asla bunu düşünmemişti, şu an yaşadıklarını...
I.
Kafamın içi:
Anlamından kaçmış bir cümle
Dolaşıp duruyor sokaklarda
Yerleşik kalamıyor bir türlü
Ama soluklanıyor ara sıra
Bazen altına sandalye çek...
El pençe divansın,
Mahkum musun, insan mı?
Nerede medeniyet, haklar
Düşünmek mi? Onlar yorulurlar
Konuşmayanı hor görmeye
alışmıştır insanlar.
Bir gün ...
Zaman haramileri hatıraları çalmasın
Ölü zaten ses tellerime konan bülbüller
Ocağımda yemek, perdem, kıyafetlerim
İçime doğru uzanan gölgemden
Yalanlarda...
yolda yürürken insanların gözlerinin içine baktım, metroda karşımdaki teyzeye baktım. onlar da baktı. baktılar bakmasına ama göremediler. görmediler. yardım ...
Evet, gözlerimi açtığım an gördüğüm ilk şey, kocaman bir floresan lamba oldu. Vaktin yaklaştığını düşünüp hızlı bir şekilde ayağa kalktım ve tuvalete gittim....
Yükleniyor...
İçeriğin sonu
Yüklenecek başka sayfa yok
